بزن بریم
منوی دسته بندی

المنتور #359

خدایا سپاس بی‌کران مرا بپذیر که تو را عاشق دیدم و غریبانه عاشقت شدم. تو را بخشنده پنداشتم و گنهکار شدم. تو را وفادار دیدم و بی‌وفایی نمودم. ولی هر کجا که رفتم سرشکسته بازگشتم. تو را گرم دیدم و در سردترین لحظات به سراغت آمدم. اما تو مرا چه دیدی که همچنان بخشنده و توبه‌پذیر و مشتاق بنده‌ات ماندی؟ خداوندا! به دل نگیر اگر گاهی، زبانم از شکرت باز می‌ایستد. تقصیری ندارد، قاصر است. کم می‌آورد در برابر بزرگی‌ات؛ لکنت می‌گیرند واژه‌هایم در برابرت. در دلم اما همیشه ذکر خیرت جاریست. تو را دوست دارم و بی‌نهایت سپاسگزارم.

پروردگارا! از اینکه یک‌بار دیگر مرا لایق حیات دانستی شکرگزارم. از اینکه فرصت یک شروع مجدد را به من عطا کردی متشکرم. از تو می‌خواهم به من درک و درایتی بیش از پیش ببخشی تا امروز اشتباهات دیروز را تکرار نکنم. فرصت‌هایی را که در اختیارم قرار می‌دهی از دست ندهم و از یاد نبرم که شاید فقط برای امروز بتوانم دوستانم و یارانم را دوست بدارم. معبود بی‌همتای من! شکرگزارم که از راه‌های حکیمانه‌ات من را به آنچه خیر و صلاحم است، می‌رسانی.